ม.5 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีที่ดินฯ กำหนดให้สิ่งปลูกสร้าง หมายความว่า โรงเรือน อาคาร ตึก หรือสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่นที่บุคคลอาจเข้าอยู่อาศัยหรือใช้สอยได้ หรือใช้เป็นที่ประกอบการพาณิชยกรรม และให้หมายความรวมถึงแพที่บุคคลอาจใช้อยู่อาศัยหรือมีไว้เพื่อหาผลประโยชน์ด้วย กรณีตามเอกสารแนบ 1.) ซุ้มเพือจำหน่ายอาหารให้กับนักท่องเที่ยว มีลักษณะเป็นสิ่งปลูกสร้างที่บุคคลอาจเข้าอยู่อาศัยหรือใช้สอยได้ หรือใช้เป็นที่ประกอบการพาณิชยกรรม จึงเป็นสิ่งปลูกสร้างต้องเสียภาษีตาม ม.5 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีที่ดินฯ ในเบื้องต้นเห็นว่าลักษณะสิ่งปลูกสร้างของซุ้ม มีเสา มีโครงสร้างไม้ หลังคา พื้นไม้ไผ่ สร้างด้วยวัสดุไม่ทนไฟเป็นส่วนใหญ่ อาจเทียบเคียงได้กับสิ่งปลูกสร้างประเภทโรงเลี้ยงสัตว์ ตามบัญชีเทียบเคียงสิ่งปลูกสร้างแนบท้ายประกาศคณะกรรมการประเมินราคาทรัพย์สินเพื่อประโยชน์แห่งรัฐ เรื่อง กำหนดแบบมาตรฐานสิ่งปลูกสร้างและบัญชีเทียบเคียงสิ่งปลูกสร้าง ลงวันที่ 19 พ.ย. 2564 2.)ที่นั่งไม้ไผ่ ไม่ได้มีลักษณะเป็นสิ่งปลูกสร้างที่บุคคลอาจเข้าอยู่อาศัยหรือใช้สอยได้ และไม่ใช่แพที่บุคคลอาจใช้อยู่อาศัยหรือมีไว้เพื่อหาผลประโยชน์